بدون عنوان

بسم الله الرحمن الرحیم

قال امام حسین (ع):

«الناسُ عبیدُ الدنیا و الدین لعق علی السنتهم یحوطونه مادرَّت

 معایشُهم فاذا مُحَّصوا بالبلاء قَلَّ الدَیّانون»

 «مردم بندۀ دنیایند و دین بر زبانشان می‌چرخد و تا وقتی

 زندگی‌هاشان بر محور دین بگردد، در پی آنند، امّا وقتی به وسیلۀ

«بلا» آزموده شوند،دینداران اندک می‌شوند.»

یادمان باشد عمر سعد عاقبت به خیر نشد

ولی حر و زهیر عاقبت بخیر شدند

مغرور نشویم که خدا بر همه چیز تواناست

این شعر جز برای صاحب این عصر صدق نمیکنه

و تا هرجا که خودشون صلاح بدونند بنده رو به عنوان نوکرشون نگه میدارند

به غیر هم ربطی نداره...

کنون که صاحب مژگان شوخ و چشم سیاهی

نگاه دار دلی را که برده‌ای به نگاهی

مقیم کوی تو تشویش صبح و شام ندارد

که در بهشت نه سالی معین است و نه ماهی

چو در حضور تو ایمان و کفر راه ندارد

چه بهشتی چه دوزخی، چه طاعتی چه گناهی؟

مده به دست سپاه فراق ملک دلم را

به شکر آن که در اقلیم حسن بر همه شاهی

بدین صفت که ز هر سو کشیده‌ای صف مژگان

تو یک سوار توانی زدن به قلب سپاهی

چگونه بر سر آتش سپندوار نسوزم

که شوق خال تو دارد مرا به حال تباهی

به غیر سینهٔ صد چاک خویش در صف محشر

شهید عشق نخواهد نه شاهدی، نه گواهی

اگر صباح قیامت ببینی آن رخ و قامت

جمال حور نجویی، وصال سدره نخواهی

رواست گر همه عمرش به انتظار سرآید

کسی که جان به ارادت نداده بر سر راهی

تسلی دل خود می‌دهم به ملک محبت

گهی به دانهٔ اشکی، گهی به شعله آهی

فتاد تابش مهر مهی به جان سنایی

چنان که برق تجلی فتد به خرمن کاهی