انتظار پویا(هل من ناصر لنصره مهدی قائم آل محمد؟)

هر که دلارآم دید از دلش آرام رفت ===چشم ندارد قرار هر که در این دام رفت

انتظار پویا(هل من ناصر لنصره مهدی قائم آل محمد؟)

هر که دلارآم دید از دلش آرام رفت ===چشم ندارد قرار هر که در این دام رفت

چگونه یلدای ما کریسمس ، و میترای ما عیسی شد

بسم الله الرحمن الرحیم


اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ




چگونه یلدای ما کریسمس ، و میترای ما عیسی شد؟؟؟”



کریسمس جشن سال نوی مسیحیان و مهمترین عید از اعیاد آنان است که به مناسبت سالروز تولد حضرت عیسی بن مریم (علیه السلام) برگذار می شود

بسیاری از پیروان کلیسای کاتولیک و بسیاری از شقوق پروتستان در شاماگاه روز 24 دسامبر این میلاد فرخنده را جشن میگیرند و پیروان مذهب ارتدکس و تعدادی از شقوق پروتستان هم این جشن را در روز 25 ام دسامبر برگذار می کنند

البته گفتنی است که در همین آخرین هفته ی ماه دسامبر یهودی ها هم بیکار نیستند در شب 24ام دسامبر تا صبح به مسیح ناسزا می گویند و در طول این هفته مطابق با رسم قدیمی تلاش می کنند به هر نحوی به حضرت عیسی توهین کنند ( و من قصد ندارم انواع توهین های رکیک را در اینجا بیان کنم )

اما شاید همین الان برای شما هم این سوال پیش بیاید که 25 ام دسامبر چه ربطی به سال نو دارد؟

دایرة المعارف کاتولیک Catholic Encyclopedia درمورد کریسمس می گوید:
” کریسمس از اعیاد کلیسای نخستین نبود …اولین نشانۀ این جشن از مصر می باشد.

“دایرة المعارف بریتانیکاEncyclopedia Britannica چنین می گوید:
“کریسمس از اعیاد کلیسای اولیه نبود؛ کریسمس بوسیلۀ عیسی یا حواریون و یا بوسیلۀ کتاب مقدس تأسیس نشده بود؛ کریسمس بعدها از سنت های مشرکان گرفته شد.

“بنا بر دایرة المعارف امریکانا Encyclopedia Americana :
” طبق بسیاری از مستندات، کریسمس در قرن های نخستین کلیسای مسیحیت جشن گرفته نمی شد… در بزرگداشت میلاد عیسی، در قرن چهارم میلادی عیدی به آن اختصاص داده شد…

از آنجایی که هیچ تاریخ دقیقی برای میلاد عیسی وجود نداشت، در قرن پنجم میلادی، کلیسای غرب (کاتولیک) فرمان داد تا برای همیشه میلاد عیسی در روز میلاد خورشید، خدای رومیان Sol ، جشن گرفته شود.” امپراطوری روم قبل از قرن چهارم میلادی بت پرست و مشرک بود.

اما وقتی کنستانتین امپراطور شد و مسیحی گشت ، مسیحیت و بت پرستی را با هم برابر اعلام کرد؛ در این زمان بود که رومیان به این آئین جدید رو آوردند. اما یکی از سنت هایی که رومیان با آن انس داشتند ، همان فستیوال بت پرستانۀ 25 دسامبر بود که آمادگی پشت کردن به این سنت را نداشتند.

بنا بر دایرة المعارف شَف هرزاگ Schaff-Herzog ،” اعیاد مشرکان از چنان شهرتی بر خوردار بودند که نمی شد بر اثر نفوذ مسیحیت کنار گذاشته شوند.

این جشن ها آنقدر طرفدار داشتند که مسیحیان نیز خوشحال گشتند که عذری برای ادامۀ این جشن ها بدون تغییر و تبدیلی داشته باشند.

ویکی پدیا Wikipedia Encyclopedia چنین می گوید:
میترا معبودی بسیار مهم به شمار میرفت … معبودی از سلسله ی نور … تولد میترا در روز 25 دسامبر بود …

میترائیسم آئینی بود که بین قرنهای اول و چهارم میلادی در امپراطوری روم رواج پیدا کرد.”

بر مبنای فرهنگ نامۀ وبستر Webster Dictionary :
“این آئین [میترائیسم]در قرنهای دوم و سوم میلادی بزرگترین رقیب مسیحیت در این امپراطوری به شمار می رفت.

” طبق دائرة المعارف کاتولیک:”میترا خدای نور محسوب می شد….میترائیسم آئین خدای نور می باشد …

این آئین مشرکان که آئین خورشید، خدای ایران باستان است، بعد از پیروزی اسکندر از آسیا به اروپا وارد گردید و در قرن اول میلادی در تمامی امپراطوری روم گسترش یافت … اسیران و بازرگانان شرقی، این آئین را در شهرهای امپراطوری روم تبلیغ می کردند.”

مرکز اروپایی مطالعات آئین زرتشت European center for Zoroastrian studies نیز چنین می گوید:
“روز میلاد میترا، خورشید شکست ناپذیر، روز 25 دسامبر بود … از آنجایی که اولین شب زمستان بلندترین شب سال است، و از آن پس روزها بلندتر می شوند، شب اول زمستان تولد خورشید محسوب می شود.

” طبق ویکی پدیا:”شاهزادگان ارمنستان، کاهنان موروثی میترا محسوب میشدند … معبدهای میترا در سراسر ارمنستان قد بر افراشته بودند، ارمنستان یکی از آخرین مراکز قوی آئین مزدائی میترائیسم بود تا زمانی که ارمنستان رسماً اولین حکومت مسیحیت در جهان گشت.”و در جای دیگر این دائرة المعارف آمده است:”تقویم فعلی ارمنستان، تقویم سنتی ارمنستان است.

این تقویم، تقویمی شمسی بر مبنای مدل باستانی مصر است که روز کبیسه را در نظر نمی گیرد و در نتیجه تطابق آن با تقویم گرگوری (Gregorian calendar) متغیر می باشد. تقویم باستانی ارمنستان تقویمی قمری بر مبنای ماه های 28 روزه بود.” و طبق دائرة المعارف نِیشن مستر NationMaster Encyclopaedia :”در اکثر جهان کریسمس در 25 دسامبر جشن گرفته می شود … کلیسای ارمنستان در 6 ژانویه، و کلیساهای ارتدکس شرق که هنوز از تقویم ژولین (Julian calendar) استفاده می کنند کریسمس را در تطابق ژولینی 25 دسامبر یعنی 7 ژانویه در تقویم گرگوری جشن می گیرند، زیرا این دو تقویم حدود 13 روز با هم تفاوت دارند.”

بنا بر این ارمنستان نیز مانند امپراطوری روم قبل از پذیرش مسیحیت، پیرو آئین میترائیسم بود. پس تفاوت تاریخ کریسمس در فرهنگ های مختلف مِن جمله در میان ارمنیان، تنها از تفاوت تطابق تقویم های متفاوت سرچشمه می گیرد. واقعیت غم انگیز اینست که تمام دنیا میلاد حضرت عیسی (علیه السلام) را در روز میلاد خورشید، خدای مشرکان، جشن می گیرند. البته شایان تذکر است که منشأ میترائیسم به سالها پیش از مسیحیت در میان فرهنگ های کهن بر می گردد.

ویکی پدیا دربارۀ شب یلدا چنین می گوید:”شب یلدا که از آئین کهن ایرانیان می باشد به معنای شب میلاد است و باقیمانده ی فرهنگی است که میلاد خدای نور را جشن می گرفتند.” در ایران قدیم، احتمالاً چهار هزار سال پیش از این، جشن های شب یلدا از 21 دسامبر تا 1 ژانویه ادامه داشت. پس از شب یلدا یعنی طولانی ترین شب سال، که روزها بلندتر و بلندتر می شوند، این را نشانه ی پیروزی نور بر تاریکی می پنداشتند.

در این دهه درخت همیشه سبزی را که در فصل سرما نیز سبز بود، تزئین می کردند، و به خاطر مقاومتش، آنرا مظهری از میترا می دانستند.جوانان آرزوهای خود را در پارچه های رنگی می پیچیدند و از درخت آویزان می کردند و برای میترا هدایایی می گذاشتند تا پاسخشان دهد. جالب توجه است که فرهنگ پرستش خورشید و بزرگداشت میلادش در 25 دسامبر و نماد درخت همیشه سبز تنها به میترائیسم بازنمی گردد.

در اینجا، نمونه ای را متذکر می شویم. نمرود، فرمانروای بابل، آنچنان شخصیتی شیطانی داشت که گفته می شود با مادرش به نام سمیرامیس ازدواج کرد.

بعد از مرگ نمرود، مادرش که همسرش هم بود، بقای روح نمرود را تبلیغ کرد. سمیرا میس مدعی شد که درختی همیشه سبز به طور ناگهانی از تنۀ یک درخت مرده رشد کرد.او می گفت که نمرود در سالگرد تولدش هر ساله به این درخت همیشه سبز می آید و هدایایی در زیر آن می گذارد. تولد نمرود روز 25 دسامبر بود.

با این حیله های سمیرامیس وی ملکه و الهۀ بهشت نامیده شد و نمرود، پسر آسمانی و در واقع پسرخورشید( یکی از خدایان بابلیان به نام Baal ،خوانده شد. و چنین بود که پرستش مادر و پسر آغاز گردید، سنتی که بعدها در میان مسیحیان با پرستش مریم و عیسی علیهم السّلام رواج یافت.

گفتنیست کورش هخامنشی در گلنوشته ی معروفش که آخرش هم مشخص نشد چرا به آن کتیبه ی حقوق بشر میگویند آورده است که بت بعل و بنو خدایان قبیله ی پدریش (پاسارگاد ) بوده اند ولی خودش در زمان فتح بابل رو به پرستش مردوک (مورداک) آن آقای قدرتمند و نجیب آورده است و هر روز و هر شب در فکر پرستش وی بوده است (رجوع کنید به: دیوید مایر David J. Meyer، مرکز بین المللی کشیشی آخرین کرنا، Last Trumpet Ministries International، ویسکانسین، آمریکا Wisconsin, US؛ ویلهلم ولفارد Wilhelm J Wolfaardt ،‌ مرکز بین المللی روحانی میراث عبری Hebraic Heritage Ministries International، اوهایو، آمریکا Ohio, US)

نکتۀ مهم اینست که در عین حالی که بازرگانان و اسیران جنگی تمدن ها و فرهنگ ها را اشاعه می دادند، ولی حقیقت امر اینست که رهبر و پیشوای تمامی مشرکان در هر جای دنیا و در هر زمان که باشند، ابلیس است در نتیجه جای تعجب وجود ندارد که اساطیر و نمادهای فرهنگ های مشرکان تا این حد شبیه به هم می باشد.

حضرت ابراهیم اهل بابل علیه السلام جهت جلب نظر مشرکان خورشید پرست چنین فرمودند: فَلَمَّا رَأَى الشَّمْسَ بَازِغَةً قَالَ هَـذَا رَبِّی …

پس آن هنگام که (ابراهیم) خورشید درخشان را دید، گفت: این خدای من است…

سپس برای اثبات صحیح نبودن این باور ادامه دادند: فَلَمَّا أَفَلَتْ قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی بَرِیءٌ مِّمَّا تُشْرِکُونَ 78 إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِیفًا وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ 79

و چون آن(خورشید) ناپدید گردید،گفت: ای گروه مشرکان من از آنچه شما شریک خدا قرار می دهید بیزارم. من با ایمان خالص روی به سوی خدائی آورم که آفرینندۀ آسمانها و زمین است و من از مشرکان نیستم. (قرآن، سورۀ انعام 6، آیات 78و 79)

نا گفته نماند که، بخش شرقی امپراتوری رم، ۶ ژانویه را روز تجلی خدا بر آدمیان (Epiphany) در قالب تولد و تعمید عیسی می‌‌دانست، و کلیسای اورشلیم هم فقط ۶ ژانویه را براى میلاد مسیح جشن می‌گرفت. اما به تدریج کلیساهای شرق نیز، با اکراه، مخالفت را کنار گذاشتند وعید میلاد مسیح در روز ۲۵ دسامبر را قبول کردند، ‌که این روز تا پایان قرن چهارم تقریباً در همه جا رسماً به‌عنوان روز تولد مسیح جشن گرفته می‌شد. تنها استثنا، کلیسای ارامنه بود که هنوز هم میلاد مسیح را روز ۶ ژانویه می‌دانند و ۲۵ دسامبر را به‌عنوان جشن بت ‌پرستان، و قبول ندارند.

آنچه مجموعاً در این نوشتار بیان کردیم، تنها نمونه ای است مستند از یک تحریف در میان هزاران تحریف وارد شده در تعالیم حضرت عیسی علیه السلام.

مستندات عرضه شده به وضوح نشان می دهند که چگونه یک سنت مشرکان قرن هاست به عنوان سنتی الهی عرضه شده است. آن هنگام که آخرین پیامبر الهی صلی الله علیه و آله و سلم که همه ی پیامبران و اوصیای پیشین علیهم السلام بشارت ایشان را داده بودند، آمدند، تمامی بشریت را مجدداً به صراط مستقیم فراخواندند و در حین تأیید همۀ پیامبران الهی، با آیات قرآن متذکر شدند که متأسفانه پیروان آنان به عقائد کفر آلود پیشینیان خود نزدیک شده اند:

… ذَلِکَ قَوْلُهُم بِأَفْوَاهِهِمْ یُضَاهِؤُونَ قَوْلَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن قَبْلُ …

این سخنان که آنان(بهودیان و مسیحیان)بر زبان می رانند خود را به اقوال کافران پیش از خود نزدیک می کنند. (قرآن کریم، سورۀ توبه9، آیه 30)

اینک قلبهای ما در انتظار روزهایی می تپند که مهدی و عیسی علیهما السّلام بازگردند و تمامی فطرتهای الهی به هدایت آن گل نرگس و گل مریم عطرافشانی کنند و هم اینک نیز با توسل به برگزیدگان الهی راه خویش را در این روزگار پیچیده و پرتلاطم می یابیم.

پس ای گل مریم سلام بر تو وقتی متولد شدی و وقتی برانگیخته شدی و زمانی که باز گردی

ضمناً مطالب کپی از سایتی هست که الان از دسترس خارج شده



اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ