شعر

دست از دلم بدار، که جانم به لب رسید

انــــدر فــــــراقِ روى تو، روزم به شب رسید

گفتم به جــان غمزده: دیگر تو غم مخور

غم رخت بست و موسم عیش و طرب رسید

دلـدار من چو یوسف گمگشته بازگشت

کنعـــــان، مــــرا ز روى دل مـــــــلتهب رسید

راز دلــــم کــــــه قلب جفـا دیده ام درید

از سینـــــــه‏ام گذشت و به مغز عصب رسید

مـــــرغ دیـــــار قدس، از آن پر زنان رمید

 بــــــــر درگهـــــــى که بود ورا منتخب، رسید

دارالسلام، روى سلامت نشــــان نــداد

بگــذشت جـــــــان از آن و به دارالعجب رسید