امام باقر(ع) و ظهور

بسم الله الرحمن الرحیم

گویا می ‌بینم قومی را که در مشرق خروج کرده‌اند و حق را مطالبه می ‌کنند؛ پس به ایشان داده نمی‌ شود. باز مطالبه حق می ‌کنند و به ایشان داده نمی‌ شود؛ پس چون چنین ببینند، شمشیرهای خود را بر دوش خود گذارند. آن ‌گاه آن چه می‌ خواستند به ایشان داده شود و ایشان قبول نکنند، تا این که قیام کنند و نخواهند دولت را مگر، به صاحب شما. کشته ‌های ایشان، شهیدند امّا اگر من آن زمان را درک می‌ کردم، خود را برای صاحب این امر، نگاه می ‌داشتم

**************

پاسخ امام باقر(ع) به فضیل درباره زمان ظهور: «آن‌ها که وقت تعیین می‌کنند، دروغ می‌گویند»

«لَیْسَ بَیْنَ قِیامِ القائمِ وَقَتْلِ النَّفْسِ الزَّکیَّةِ اَکْثَرَ مِنْ خَمْسَ عَشَرَ لَیْلَة»، بین ظهور مهدی(عج) و کشته شدن نفس زکیه، بیش از 15 شب فاصله نیست».

مهدی(عج) هنگام نماز عشا در مکه در حالی که پرچم رسول الله بر دست و پیراهن او را در بدن و شمشیر وی را با خود دارد، ظهور می‌کند و با او نشانه‌ها و نورانیت و بیان ویژه‌ای است. «یظْهَرُ الْمَهْدِی بِمَکةَ عِنْدَ الْعِشاءِ مَعَهُ رایةُ رَسُولِ اللهِ(ص) وَقَمِیصُهُ وَسَیفُهُ وَعَلاماتٌ وَنُورٌ وَبیانٌ»،

«وَیَجِى‏ءُ وَاللّهِ ثَلاثُ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلاً فیهِمْ خَمْسُونَ امْرَأَةً یَجْتَمِعُونَ بِمَکَّةَ عَلى غَیْرِ میعادٍ»، به خدا سوگند! 313 نفر یاران مهدى(عج) مى‏آیند که 50 نفر از آنان زن هستند و بدون هیچ‏گونه وعده قبلى در شهر مکه گرد هم جمع مى‏شوند»،

امام(ع) فرمودند: چون امام مهدی(عج) قیام کند، به مسجد‌الحرام می‌رود و پشت به کعبه می‌ایستد و 313 مرد نزد او حاضر می‌شوند و نخستین سخنی که به زبان جاری می‌کند، این آیه است: «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ»، نیز بر پایه روایات دیگر، حضرت در مسجد الحرام ضمن اعلام ظهور، خود را به جهانیان معرفی و همگان را به پیروی از خود و پذیرش دین الهی دعوت می‌کند.

«تَنْزِلُ الرّایاتُ السُّودُ الَّتی تَخْرُجُ مِنْ خُراسان اِلیَ الْکُوفَةِ، فَاِذا ظَهَرَ الْمَهدیُّ بَعَثَ اِلَیه بِالْبَیْعَةِ»، پرچم های سیاهی از ناحیه خراسان بیرون می‏آید و به جانب کوفه به حرکت در می‏آید. پس چون مهدی ظاهر شود، اینان وی را دعوت به بیعت می‏کنند.